دانه خوش شانس
دانه خوش شانس سالها پيش، كشاورزي، يك كيسه ي بزرگ بذر را براي فروش به شهر مي برد
ناگهان چرخ گاري به يك سنگ بزرگ برخورد كرد
و يكي از دانه هاي توي كيسه روي زمين خشك و گرم افتاد.
دانه ترسيد و پيش خودش گفت: من فقط زير خاك در امان هستم.
گاوي كه از آنجا عبور مي كرد پايش را روي دانه گذاشت
و آن را به داخل خاك فرو برد.
دانه گفت: من تشنه هستم، من به كمي آب براي رشد و
بزرگ شدن احتياج دارم. كم كم باران شروع به باريدن كرد.
صبح روز بعد دانه يك جوانه كوچولوي سبز درآورد.
جوانه تمام روز زير نور خورشيد نشست و قدش بلند و بلندتر شد.
روز بعد اولين برگش درآمد. اين برگ كمك كرد تا نور خورشيد بيشتري را بگيرد
و بزرگتر شود.
يك روز غروب، پرنده اي گرسنه خواست آن را بخورد .
اما ريشه هاي دانه آن را محكم در خاك نگه داشتند.
سالها گذشت و دانه آب باران زيادي خورد
و مدتهاي زيادي در زير نور خورشيد نشست
تا اينكه در ابتدا تبديل به يك درخت كوچك شد
و بعد به درخت بزرگي تبديل شد.
حالا وقتي شما به كوه و دشت مي رويد.
درخت قوي و بزرگي را مي بينيد كه خودش دانه هاي بسياري دارد.
