باد و خورشید

روزی خورشید و باد در حال گفتگو بودند و هر کدام نسبت به دیگری

احساس برتری می‌کرد.

باد به خورشید می‌گفت: «من از تو قوی‌ترم.»

خورشید هم ادعا می‌کرد که او قدرتمندتر است.

گفتند بیاییم امتحان کنیم. خوب حالا چگونه؟

دیدند مردی در حال عبور است و کتی به تن دارد.

باد گفت: «من می‌توانم کت آن مرد را از تنش در آورم.»

خورشید گفت: «پس شروع کن.»

باد وزید و وزید. با تمام قدرتی که داشت به زیر کت مرد می‌کوبید.

در این هنگام که مرد دید ممکن است کتش را از دست بدهد،

دکمه کتش را بست و با دو دستش محکم آن را چسبید.

باد هر چه کرد نتوانست کت را از تن مرد خارج کند

و با خستگی تمام رو به خورشید کرد و گفت:

«عجب آدم سرسختی بود، هر چه سعی کردم موفق نشدم.

مطمئن هستم که تو هم نمی‌توانی.»

خورشید گفت تلاشش را می‌کند و شروع کرد به تابیدن.

پرتوهای پر مهرش را بر سر مرد بارید و او را گرم کرد.

مرد که تا چند لحظه قبل سعی در حفظ کت خود داشت،

متوجه شد که هوا تغییر کرده و با تعجب به خورشید نگریست.

دید از آن باد خبری نیست، احساس آرامش و امنیت کرد.

با تلاش مداوم و پر مهر خورشید او نیز گرم شد

و دید که دیگر نیازی به اینکه کت را به تن داشته باشد نیست.

بلکه به تن داشتن آن باعث آزار و اذیت او می شود.

به آرامی کت را از تن به در آورد و به روی دستانش قرار داد.

باد سر به زیر انداخت و فهمید که خورشید

پر مهر و محبت که پرتوهای خویش را بی‌منت به دیگران می‌بخشد

از او که به زور می‌خواست کاری را انجام دهد بسیار قوی‌تر است...